ของขวัญที่ดีที่สุด
ในการประชุมรีทรีตช่วงฤดูหนาวทางตอนเหนือของนิวอิงแลนด์ ชายคนหนึ่งถามขึ้นว่า “ของขวัญคริสต์มาสชิ้นโปรดของคุณคืออะไร?”
เรื่องนี้มีความหมาย
ทารกแรกคลอดถูกทิ้งไว้ที่รางหญ้าในฉากจำลองวันประสูติของพระเยซูหน้าคริสตจักรในเมืองนิวยอร์ค แม่วัยรุ่นผู้สิ้นหวังห่อร่างเขาไว้อย่างอบอุ่นและวางไว้ในที่ที่จะมีคนเห็น หากเรารู้สึกอยากจะกล่าวโทษเธอ ให้เราขอบคุณพระเจ้าแทนดีกว่า ที่เด็กน้อยคนนี้ได้มีโอกาสมีชีวิต
กระจายความสุข
เมื่อเจเน็ตไปสอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนที่ต่างประเทศ เธอพบว่าบรรยากาศช่างขมุกขมัวและหดหู่ ผู้คนทำงานของตน แต่ไม่มีใครดูมีความสุข ไม่มีใครช่วยเหลือหรือให้กำลังใจกัน เจเน็ตขอบพระคุณในทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงทำเพื่อเธอและแสดงออกในทุกการกระทำ เธอยิ้ม เธอเป็นมิตร เธอละจากธุระของตนเพื่อไปช่วยคนอืน่ เธอฮัมเพลงสรรเสริญพระเจ้า
รักศัตรู
เมื่อสงครามปะทุขึ้นในปี 1950 คิม ชินคยอง วัย 15 ปี เข้าร่วมกองทัพเกาหลีใต้เพื่อปกป้องบ้านเกิด แต่เขาไม่พร้อมสำหรับความสยดสยองของการสู้รบ ในขณะที่เพื่อนพากันล้มตาย เขาทูลขอชีวิตจากพระเจ้าและสัญญาว่า หากเขารอดชีวิต เขาจะรักศัตรู
คุณว่าพระองค์เป็นผู้ใด?
ปี 1929 อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ให้สัมภาษณ์ในนิตยสารฉบับหนึ่งว่า “เมื่อเป็นเด็ก ผมได้รับคำสอนทั้งจากพระคริสตธรรมคัมภีร์และคัมภีร์ทาลมุด ผมเป็นยิว แต่ผมประทับใจความโดดเด่นของพระเยซู... ไม่มีใครที่อ่านพระกิตติคุณแล้วจะไม่รู้สึกว่าพระองค์ทรงมีอยู่จริง พระลักษณะของพระองค์แฝงอยู่ในทุกถ้อยคำ ชีวิตเช่นนั้นไม่ใช่เรื่องโกหก”
ผู้ทรงกลบเกลื่อน
เมื่อพูดเรื่องความเชื่อในพระเยซู บางครั้งเราใช้คำพูดโดยไม่มีความเข้าใจหรือไม่มีการอธิบาย ยกตัวอย่างคำว่า ชอบธรรม เราบอกว่าพระเจ้าทรงไว้ซึ่งความชอบธรรมและพระองค์กระทำให้คนของพระองค์ชอบธรรม แต่นี่อาจเป็นแนวคิดที่เข้าใจได้ยาก
อีกด้านหนึ่งของการปลอบโยน
หัวข้อค่ายของเราคือ “จงปลอบโยนคนของเรา” วิทยากรแต่ละคนกล่าวถ้อยคำที่ให้ความมั่นใจ แต่คนสุดท้ายแหวกแนวโดยสิ้นเชิง เขาใช้เยเรมีย์ 7:1-11 และหัวข้อ “ตื่นจากหลับ” เขาพูดไม่อ้อมค้อมด้วยความรัก ท้าทายให้เราตื่นขึ้นและหันเสียจากบาป
หลับไปครู่หนึ่ง
เฮนรี่ เดอร์บันวิลล์ ศิษยาภิบาลชาวสก็อตจากคนละยุคสมัย เล่าเรื่องราวของหญิงชราที่อยู่ภายในเขตที่เขาดูแล เธออาศัยอยู่ในชนบทห่างไกลของประเทศสก็อตแลนด์ และอยากไปเห็นเมืองเอดินเบิร์กมาก แต่เธอไม่กล้าเดินทางเพราะรถไฟต้องวิ่งผ่านอุโมงค์ยาวและมืด
อยู่ในความสว่าง
เช้าวันนั้นมืดหม่น หมู่เมฆสีเทาลอยต่ำปกคลุมท้องฟ้า บรรยากาศมืดมัวจนฉันต้องเปิดไฟเพื่อจะอ่านหนังสือ ขณะทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทางอยู่ดีๆ ห้องก็สว่าง ฉันเงยหน้าดูและเห็นว่าลมพัดเมฆไปทางตะวันออก ทำให้ท้องฟ้าโปร่งจนมองเห็นดวงอาทิตย์
